Οι πρόσφατες ενεργειακές συμφωνίες της Ελλάδας με τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ουκρανία, καθώς και η έντονη διπλωματική δραστηριότητα της νέας Αμερικανίδας πρέσβειρας Κίμπερλι Γκιλφόιλ, φαίνεται να λειτουργούν ως καταλύτες για τη διαμόρφωση ενός νέου πολιτικού τοπίου.
Γράφει ο Βαγγέλης Αποστολίδης
Θεολόγος, Οικονομολόγος MSc , Πολτικός Επιστήμων MSc
Η επιλογή της Αθήνας να ευθυγραμμιστεί πλήρως με τη συμμαχική γραμμή υπέρ της Ουκρανίας ενισχύει τη διεθνή της θέση, αλλά ταυτόχρονα δημιουργεί ένα εμφανές στρατηγικό κενό στα κόμματα της αντιπολίτευσης, τα οποία δυσκολεύονται να βρουν συνεκτική εναλλακτική αφήγηση.
Σύμφωνα με εκτενή ανάλυση του πολιτικού αναλυτή της Opinion Poll, Ζαχαρία Ζούπη, τα κρίσιμα ευρήματα των δημοσκοπήσεων δεν περιορίζονται στις παραδοσιακές μετρήσεις πρόθεσης ψήφου. Αντιθέτως, συγκεκριμένοι ποιοτικοί δείκτες αποτυπώνουν βαθύτερες τάσεις, οι οποίες –όπως εκτιμά– θα επηρεάσουν καθοριστικά το πολιτικό κλίμα ενόψει των εκλογών του 2027.
Τα πέντε κομβικά δημοσκοπικά ευρήματα
Ο κ. Ζούπης αναδεικνύει πέντε στοιχεία που δείχνουν ότι οι κυβερνητικές επιλογές στον τομέα της ενέργειας και της εξωτερικής πολιτικής συναντούν ευρύτερη κοινωνική αποδοχή:
-
48,9% των πολιτών θεωρούν ότι οι ενεργειακές συμφωνίες ενισχύουν τον διεθνή ρόλο της Ελλάδας και την αναβαθμίζουν σε περιφερειακό ενεργειακό κόμβο.
-
56,7% αξιολογούν ως πολύ ή αρκετά σημαντική τη συμφωνία για προμήθεια και μεταφορά αμερικανικού LNG μέσω του κάθετου διαδρόμου Ελλάδας – Ουκρανίας.
-
67,9% θεωρούν πολύ ή αρκετά σημαντικές τις γεωτρήσεις για αξιοποίηση πιθανών εγχώριων κοιτασμάτων φυσικού αερίου.
-
73,1% εκτιμούν ότι οι εξελίξεις αυτές ενισχύουν περαιτέρω τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις.
-
54,5% πιστεύουν ότι οι συμφωνίες και οι ενεργειακές επενδύσεις θα συμβάλουν στην οικονομική ανάπτυξη, στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και σε χαμηλότερες τιμές ενέργειας.
Τα στοιχεία αυτά συνθέτουν το αφήγημα μιας κυβέρνησης που εμφανίζεται να έχει πιάσει τον «παλμό» των γεωπολιτικών και ενεργειακών εξελίξεων, κερδίζοντας έδαφος κυρίως στους αναποφάσιστους ψηφοφόρους.
Η θέση της αντιπολίτευσης: αμηχανία και στρατηγικά κενά
Αντίθετα, τα κόμματα της αντιπολίτευσης δείχνουν –όπως προκύπτει από την ανάλυση– να μην έχουν ακόμη προσαρμοστεί στο νέο πλαίσιο. Η κοινωνία εμφανίζεται να βρίσκεται πιο μπροστά από τα αντιπολιτευτικά επιτελεία, τα οποία συχνά υιοθετούν αφηγήματα που δεν συμβαδίζουν με τις διαθέσεις της κοινής γνώμης.
Παρά τις επικρίσεις τους για την κυβερνητική στρατηγική στην εξωτερική πολιτική, οι εξελίξεις με τις ΗΠΑ, την Τουρκία και τις ενεργειακές συμφωνίες δεν δικαίωσαν τις προβλέψεις τους. Μεγάλο τμήμα των ψηφοφόρων των ίδιων των κομμάτων της αντιπολίτευσης εμφανίζεται θετικό ως προς τον νέο γεωπολιτικό και ενεργειακό ρόλο της χώρας, γεγονός που δυσκολεύει ακόμη περισσότερο την προσπάθειά τους να διαμορφώσουν ενιαία στρατηγική.
Οι δημοσκοπικοί συσχετισμοί
Η εικόνα στο πολιτικό σκηνικό παραμένει σαφής:
-
Η Νέα Δημοκρατία διατηρεί σχεδόν διπλάσιο ποσοστό από το ΠΑΣΟΚ,
-
ο ΣΥΡΙΖΑ υποχωρεί,
-
η Πλεύση Ελευθερίας παρουσιάζει κάμψη μετά την πρόσκαιρη άνοδο,
-
ενώ η Ελληνική Λύση κινείται σταθεροποιητικά.
Σημαντικότερο όλων είναι ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης εξακολουθεί να θεωρείται καταλληλότερος για πρωθυπουργός με μεγάλη διαφορά από τους πολιτικούς του αντιπάλους.
Τι σηματοδοτεί η επόμενη μέρα
Παρά το γεγονός ότι η χώρα βρίσκεται ήδη στον έβδομο χρόνο της παρούσας κυβερνητικής θητείας, οι πολιτικοί συσχετισμοί δεν δείχνουν να μεταβάλλονται υπέρ της αντιπολίτευσης. Το γεγονός αυτό, όσο κι αν προκαλεί συζητήσεις, λειτουργεί –κατά την άποψη της ανάλυσης– υπέρ της πολιτικής σταθερότητας και της οικονομικής συνέχειας.
Το ερώτημα είναι αν οι τάσεις αυτές θα επιβεβαιωθούν και στην κάλπη, όταν έρθει η στιγμή των εκλογών του 2027.