Με το πολιτικό θερμόμετρο να ανεβαίνει και τη ΝΔ να έχει διανύσει ήδη το μισό της δεύτερης θητείας της, το Μέγαρο Μαξίμου εισέρχεται σε μια περίοδο αυξημένων προκλήσεων. Ο στόχος της κυβέρνησης είναι σαφής: ανάκτηση δημοσκοπικής δυναμικής που θα αποκαταστήσει την εικόνα αυτοδυναμίας ενόψει του 2027. Ωστόσο, η στρατηγική αυτή δεν είναι ούτε δεδομένη ούτε χωρίς εμπόδια.
Γράφει ο Βαγγέλης Αποστολίδης
Θεολόγος – Οικονομολόγος – Πολιτικός Επιστήμων
Η ΔΕΘ ως πολιτική αφετηρία
Η επερχόμενη ΔΕΘ αντιμετωπίζεται από το πρωθυπουργικό επιτελείο ως ορόσημο. Η εξαγγελία πακέτου έως 2 δισ. ευρώ, με έμφαση στη μεσαία τάξη και στο στεγαστικό, επιχειρεί να απαντήσει στις κοινωνικές πιέσεις που φθείρουν την κυβερνητική εικόνα. Η στροφή αυτή δείχνει πως το Μαξίμου αντιλαμβάνεται ότι η οικονομική διάσταση θα είναι καταλυτική για την ανάκτηση πολιτικού ελέγχου.
Μεταρρυθμίσεις ως «δεύτερο όπλο»
Παράλληλα, η μεταρρυθμιστική ατζέντα –25 παρεμβάσεις έως το 2025– αποτελεί εργαλείο όχι μόνο διακυβέρνησης, αλλά και πολιτικής αφήγησης. Η κυβέρνηση θέλει να δείξει ότι διαθέτει προγραμματική συνέπεια και μεταρρυθμιστικό βάθος. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τα μη κρατικά πανεπιστήμια: ζήτημα με έντονη πολιτική φόρτιση, που αφενός αναδεικνύει το μεταρρυθμιστικό προφίλ της ΝΔ, αφετέρου όμως συντηρεί μέτωπα με την αντιπολίτευση.
Το Ταμείο Ανάκαμψης και η προβολή έργου
Η αξιοποίηση των ευρωπαϊκών πόρων αποτελεί τρίτο στρατηγικό άξονα. Ο πρωθυπουργός σχεδιάζει να ενισχύσει την εικόνα αποτελεσματικότητας με περιοδείες και ανάδειξη έργων. Το αφήγημα «δεν χάνουμε ούτε ένα ευρώ» δεν είναι μόνο διαχειριστικό· είναι πολιτικό.
Ο γρίφος του εκλογικού νόμου
Εδώ, ωστόσο, συναντάται η πιο σύνθετη πρόκληση. Παρά τις δημόσιες διαψεύσεις, η συζήτηση για τον εκλογικό νόμο επανέρχεται λόγω του κατακερματισμού του πολιτικού συστήματος. Η επιλογή του πρωθυπουργού θα είναι καθοριστική:
-
Διατήρηση του νόμου: Προβάλλει θεσμικότητα, αποφεύγει κατηγορίες για μικροπολιτική σκοπιμότητα, αλλά αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο αδυναμίας αυτοδυναμίας.
-
Αλλαγή του νόμου: Ενδέχεται να διευκολύνει την κυβερνητική στόχευση, αλλά ενέχει υψηλό πολιτικό κόστος, καθώς μπορεί να εκληφθεί ως παραδοχή αδυναμίας.
Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμα και εντός ΝΔ εκφράζονται διαφορετικές προσεγγίσεις, όπως η τοποθέτηση Πέτσα για αύξηση του ορίου εισόδου στο 5%. Αυτή η πολυφωνία δείχνει ότι το θέμα παραμένει «ανοικτό» σε εσωτερικές διεργασίες.
Το πολιτικό διακύβευμα
Η κυβέρνηση επιχειρεί να ισορροπήσει ανάμεσα στην ανάγκη ανάκτησης πολιτικής δυναμικής και στη θεσμική της αξιοπιστία. Η ΔΕΘ θα λειτουργήσει ως πρώτο τεστ. Το πραγματικό όμως δίλημμα βρίσκεται αλλού: αν η στρατηγική «ανάκαμψη μέσω μεταρρυθμίσεων» θα αποδώσει πολιτικά, ή αν τελικά η ΝΔ θα αναγκαστεί να καταφύγει σε μια «θεσμική προσαρμογή» του εκλογικού νόμου για να εξασφαλίσει το αφήγημα της σταθερότητας.