Όλο το παρασκήνιο της ρήξης στον ΣΥΡΙΖΑ – Οι Kasselistas, ο Τσίπρας, η «Ομπρέλα», η Έφη και η έκπληξη Τεμπονέρα

Η κρίση στον ΣΥΡΙΖΑ έγκειται ακριβώς στο γεγονός ότι το παλιό πεθαίνει και το καινούριο δεν μπορεί ακόμη να γεννηθεί. Και, όπως σωστά συμπληρώνει ο Γκράμσι, στο μεσοδιάστημα εμφανίζεται μια μεγάλη ποικιλία νοσηρών συμπτωμάτων. Μόνο που στην Κουμουνδούρου τα νοσηρά συμπτώματα δεν αποτυπώνονται στη λέξη «τέρατα». Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ζει την εποχή των τεράτων. Ζει κάτι χειρότερο. Πρέπει να καταφύγουμε στο «αρχιλόχειο βέλος» αν θέλουμε να περιγράψουμε με ακρίβεια τα συμβαίνοντα στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Είτε αρέσει είτε όχι το κόμμα του Κασσελάκη μπήκε στην εποχή της καζούρας. Δεν γελάνε μόνο στους ανά την επικράτεια καφενέδες, αλλά και τα τσιμεντόλιθα με τα όσα λαμβάνουν χώρα στο κόμμα που κατέλιπε ο Αλέξης Τσίπρας στους συντρόφους του. Ενα κόμμα είναι καλύτερο να το βρίζουν ή να το μισούν οι πολίτες παρά να το χλευάζουν. Γιατί αυτό συμβαίνει με το κόμμα του Κασσελάκη. Οποιον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ και να ρωτήσεις, θα σου πει το ίδιο πράγμα: «Μας έχουν πάρει στο ψιλό, γελάει ο κόσμος μαζί μας». Στη δε επαρχία και ειδικά για τον Stefanos, «το δούλεμα πάει σύννεφο».

Ρευστοποίηση

Όταν τα ίδια τα κορυφαία στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης, από τον Δραγασάκη και τον Τσακαλώτο μέχρι την Αχτσιόγλου, τη Γεροβασίλη και τον Τεμπονέρα αποφαίνονται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε «αποδρομή», είναι «υπό διάλυση», οδηγείται σε «ρευστοποίηση», γίναμε «οπερέτα», τι χρείαν άλλων αναλυτών έχουμε για να αποφανθούμε: Τέλος εποχής. Η Ριζοσπαστική Αριστερά πέθανε. Οπως και στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, το κόμμα που η ούγια του έγραφε «ευρωκομμουνισμός» παύει να υφίσταται.

Μπορεί για κάποιο διάστημα τα «κουρέλια» του να συνεχίσουν να «τραγουδάνε», τον Μάιο, όμως, στις ευρωεκλογές, ο ΣΥΡΙΖΑ, εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, αναμένεται να χάσει τη δεύτερη θέση από το ΠΑΣΟΚ και ενδεχομένως θα βρεθεί στην τέταρτη, με το ΚΚΕ στην τρίτη θέση, εάν από τα σπλάχνα της Κουμουνδούρου έχει ξεπεταχτεί η ΡΟΣΑ. Δηλαδή η Ριζοσπαστική Οικολογική Σοσιαλιστική Αριστερά, που ηχητικά παραπέμπει, στα ιταλικά, στην Κόκκινη.

Το «Σοσιαλιστική» μπορεί να γίνει και «Σοσιαλδημοκρατική», αφού η αριστερή αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ θέλει το νέο κόμμα, εφόσον φυσικά ιδρυθεί, να εκφράζει τρία ρεύματα: τη Ριζοσπαστική Αριστερά, τους Πράσινους και την αριστερή σοσιαλδημοκρατία. Και λέμε «εφόσον ιδρυθεί» επειδή τις τελευταίες ώρες φαίνεται να επιχειρείται από ορισμένους να υπάρξει συμβιβασμός ανάμεσα στην «Ομπρέλα» και τους kasselistas. Τη γραμμή αυτή εξέφρασε με καθαρό τρόπο ο Γιάννης Δραγασάκης και, σύμφωνα με τις πληροφορίες, είναι και η επιθυμία του Αλέξη Τσίπρα.

Θα πρέπει, λένε, ο Κασσελάκης να αποσύρει το αίτημα για διαγραφή των Βίτσα, Σκουρλέτη, Τζουμάκα, Φίλη, η πολιτική αντιπαράθεση να μεταφερθεί από τα μέσα ενημέρωσης στα όργανα του κόμματος, η νέα ηγεσία να πλαισιωθεί από τα εκλεγμένα όργανα του κόμματος, αντί να στηρίζεται σε φορείς απόψεων (π.χ. Πολάκης και λοιποί), που είναι μειοψηφικές στο κόμμα και τραυμάτισαν επανειλημμένα τη δημόσια εικόνα του.

Του το ζήτησε άλλωστε στη συνάντηση που είχαν την Πέμπτη το μεσημέρι στην Κουμουνδούρου, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος. Αν επιτευχθεί ο συμβιβασμός, θα έχει ως καταληκτική ημερομηνία τον Μάιο. Εάν στις ευρωεκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ, υπό τον Κασσελάκη, συρρικνωθεί, τότε η αλλαγή ηγεσίας θα καταστεί αναπόφευκτη.

Βεβαίως, στην περίπτωση αυτή το πιθανότερο είναι ότι ο Stefanos θα επιχειρήσει να φτιάξει νέο κόμμα με τους kasselistas, αφήνοντας τα εκλογικά συντρίμμια του ΣΥΡΙΖΑ να τα διαχειριστούν η Αχτσιόγλου, ο Τεμπονέρας, ο Χαρίτσης, ο Φάμελλος και όσοι άλλοι νομίζουν πως μπορεί… να αναστήσουν τον νεκρό, δηλαδή τον ηττημένο και χωρίς κυβερνητική προοπτική ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί τέλος εποχής αυτό σημαίνει. Δεν είναι μόνο η διάλυση της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, είναι και το τέλος της αυταπάτης ότι μπορεί να ξαναγίνουν μεγάλο κυβερνητικό κόμμα.

Το τέλος εποχής οπωσδήποτε περιλαμβάνει και τον Αλέξη Τσίπρα. Ο ίδιος το γνωρίζει. Εξάλλου, στις προτεραιότητές του δεν είναι, όπως κάποιοι λένε ή ορισμένοι επιθυμούν, η επιστροφή στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Θα λέγαμε ότι στα σημερινά σχέδια του Αλέξη δεν περιλαμβάνεται η σωτηρία του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε είναι διατεθειμένος να πρωταγωνιστήσει στην αναδιοργάνωση της ευρύτερης Κεντροαριστεράς, όπως ορισμένοι προφητεύουν. Κάποια χρόνια μετά και εφόσον αλλάξουν άρδην τα πολιτικοκοινωνικά δεδομένα της χώρας και περνάει ακόμη η μπογιά του, ίσως.

Είναι χαρακτηριστικό ότι ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έχει πει στους συνομιλητές του: «Εγώ τελείωσα, μην με ανακατεύετε, θα με κρίνει η Ιστορία. Ο Κασσελάκης θα κριθεί στις ευρωεκλογές». Προσώρας, στο παρασκήνιο μπορεί να συνομιλεί με τους βουλευτές και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που έχουν αγωνία για την «επόμενη μέρα», όμως το κύριο μέλημά του είναι η οργάνωση του προσωπικού του γραφείου στην οδό Αμαλίας, απέναντι από τους Στύλους του Ολυμπίου Διός, καθώς και η ενασχόλησή του με το ίδρυμα που προτίθεται να φτιάξει σε συνδυασμό με τη διεθνή δραστηριότητα που θέλει να αναπτύξει είτε μέσω του ιδρύματος, είτε μέσω του Συμβουλίου της Ευρώπης, ή με ομιλίες σε διάφορα fora.

Σημειώνουμε ότι ο Τσίπρας, μετά την παράδοση της ηγεσίας, δεν έχει ξαναμιλήσει με τον Κασσελάκη. Τις απόψεις του Αλέξη στον Stefanos για τα γιγνόμενα τις μεταφέρουν, σύμφωνα με τις πληροφορίες, ορισμένοι ενδιάμεσοι, οι οποίοι συνομιλούν τόσο με τον τέως όσο και με τον νυν πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ.

Οι δημοσκοπήσεις

Ο Τσίπρας προβληματίζεται και από το γεγονός ότι, εκτός από τον ΣΥΡΙΖΑ, ταλαιπωρείται και το ΠΑΣΟΚ. Τουλάχιστον αυτό δείχνουν οι δημοσκοπήσεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ υποχωρεί, αλλά το ΠΑΣΟΚ δεν ενισχύεται. Το πρόβλημα είναι ευρύτερο στην Κεντροαριστερά. Η Κεντροδεξιά είναι ισχυρή και η Κεντροαριστερά ανίσχυρη. Από τις πέντε μονάδες που χάνει -σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις- ο ΣΥΡΙΖΑ, μόνο μισή μονάδα πάει στο ΠΑΣΟΚ.

Αν αφαιρέσεις ένα ποσοστό που πάει στο ΚΚΕ, υπάρχει ένα 3%-4% που πάει στην αδιευκρίνιστη ψήφο. Για ορισμένους της «Ομπρέλας» αυτό είναι ενδιαφέρον εύρημα και πιθανότατα το δέλεαρ για να προχωρήσουν στην ίδρυση κόμματος. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς τους, το 3%-4% μπορεί να μεγαλώσει εάν η ΡΟΣΑ από σχέδιο γίνει πραγματικότητα. Ενδεχομένως, αν και το πιθανότερο είναι να κινηθεί στη ζώνη του λυκόφωτος, γύρω από το ποσοστό εισόδου (3%) στη Βουλή. Τα παραδείγματα των Λαφαζάνη, Βαρουφάκη, Ζωής Κωνσταντοπούλου δεν είναι και τα καλύτερα για την «Ομπρέλα». Αν περπατήσει ο συμβιβασμός και ακυρωθούν οι διαγραφές, ίσως υπάρξουν δεύτερες σκέψεις και των Σκουρλέτη, Τσακαλώτου, Φίλη και λοιπών.

Προσώρας, ανάμεσα στους kasselistas και τους Ομπρελίστας υπάρχει ένα σκληρό μπρα ντε φερ. Η μία πλευρά προσπαθεί να φορτώσει τη διάσπαση στην άλλη. Οι kasselistas με εμπροσθοφυλακή τους Πολάκη, Γιώργο Τσίπρα, Αποστολάκη και Αυγέρη σπρώχνουν την «Ομπρέλα» στην έξοδο ώστε να έχουν μια καλή δικαιολογία για τη -βασίμως πιθανολογούμενη- ήττα των ευρωεκλογών. Εκ παραλλήλου, κάνουν ανοίγματα στην Αχτσιόγλου και τα στελέχη της ομάδας που τη στήριξε στην εκλογή ηγεσίας.

Ο λόγος είναι απλός. Αν η Αχτσιόγλου, ο Χαρίτσης, ο Ηλιόπουλος και οι άλλοι της ομάδας των «6+6» φύγουν και μαζί με την «Ομπρέλα» φτιάξουν νέο κόμμα, τότε ο κολοβός ΣΥΡΙΖΑ ενδεχομένως θα βρεθεί με μονοψήφιο ποσοστό στις ευρωεκλογές, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το μέλλον των Πολάκη, Παππά και λοιπών kasselistas. Αντίθετα, αν μείνουν, η «Ομπρέλα» δεν έχει μεγάλα περιθώρια εκλογικής ευδοκίμησης. Επιπροσθέτως, αν μείνουν θα είναι εύκολο στον Παππά και τον Πολάκη να τους συμπιέσουν και να καταστήσουν την ομάδα των «6+6» τη νέα «Ομπρέλα». Δηλαδή διώχνουμε Τσακαλώτο, Φίλη, Σκουρλέτη και στη θέση τους μπαίνουν η Αχτσιόγλου, ο Χαρίτσης και ο Ηλιόπουλος. Καλύτερο δώρο στον Κασσελάκη δεν θα μπορούσαν να κάνουν.

Ομως οι «6+6» δεν πιέζονται μόνον από τους kasselistas, πιέζονται και από τους Ομπρελίστας. Ο Τσακαλώτος και ο Φίλης θέλουν το «λούστρο» της Εφης και του Χαρίτση. Μόνη της η «Ομπρέλα» δεν θα καταφέρει πολλά. Με την Εφη ή τον Χαρίτση επικεφαλής, το πέρασμά τους όχι μόνο στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και ευρύτερα στην Αριστερά και την κοινωνία, θα είναι καλύτερο. Και πολιτικά και εκλογικά. Τα ανωτέρω περιγράφουν και τη δύσκολη θέση στην οποία έχει περιέλθει η ομάδα της Αχτσιόγλου.

Αν μείνουν στον ΣΥΡΙΖΑ, γίνονται η «Ομπρέλα» του Κασσελάκη και προοπτικά οι «Πολάκηδες» θα τους κατασπαράξουν. Αν φύγουν και ταυτιστούν με την «Ομπρέλα», το μέλλον τους επίσης δεν είναι ρόδινο. Το αδιέξοδο είναι προφανές και φάνηκε και στη συνδιάσκεψη που έκαναν την Τετάρτη. Αχτσιόγλου, Χαρίτσης είχαν τη γνώμη «να μείνουμε και να το παλέψουμε», ενώ οι αδελφοί Τζανακόπουλοι ήταν υπέρ του να κουνήσουν μαντίλι. Μάλιστα πιο σκληρός ήταν ο οξφορδιανός Αντώνης και όχι ο Δημήτρης. Τα περίπου 700 στελέχη που συμμετείχαν στη διαδικτυακή ολομέλεια διχάστηκαν. Οι μισοί τάχθηκαν υπέρ της αποχώρησης και οι άλλοι μισοί υπέρ της παραμονής.

Oπως ανέφεραν πηγές προσκείμενες στον Αλέξη Χαρίτση, η συγκεκριμένη πρωτοβουλία στελεχών «είναι μια μαζική πανελλαδική συνδιάσκεψη στην οποία καταρχάς εκφράζεται η αγωνία για τις εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ, την κρίση που διέρχεται, τις διαλυτικές τάσεις που επικρατούν. Συζητήσαμε τις βασικές αντιπολιτευτικές αιχμές απέναντι στην κυβέρνηση της Δεξιάς και τις αναγκαίες προγραμματικές προτεραιότητες που πρέπει να αναδείξουμε. Oπως επίσης για την πορεία μας προς το συνέδριο και την παρουσία μας το επόμενο διάστημα για την υπεράσπιση της δημοκρατικής κομματικής λειτουργίας και τον σαφή πολιτικό προσανατολισμό του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ.

Να προχωρήσουμε με ψυχραιμία και σοβαρότητα στον προσυνεδριακό διάλογο, μακριά από λογικές εσωτερικών εχθρών και εκκαθαρίσεις. Στην επόμενη Κεντρική Επιτροπή με σεβασμό και τηρώντας τους κανόνες να συζητήσουμε ανοιχτά τις πολιτικές εξελίξεις και τις υπαρκτές διαφωνίες».

Αλά Μιτεράν

Στον διαγκωνισμό των γνωστών κομματικών ομάδων, από χθες προστίθεται και μία άλλη. Ο Διονύσης Τεμπονέρας, ο οποίος έχει καταφέρει να καταγραφεί ως ανεξάρτητος και υπολογίσιμος παίκτης, έδωσε χθες στη δημοσιότητα πολιτική διακήρυξη την οποία υπογράφουν στελέχη της Πολιτικής Γραμματείας και της Κεντρικής Επιτροπής, μέλη Νομαρχιακών Επιτροπών του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς και άλλα επιφανή στελέχη με κοινωνική αναφορά. Ο Τεμπονέρας καλεί σε ένα ελληνικό «Επινέ». Οπως αναφέρεται χαρακτηριστικά, «χρειάζεται η διαμόρφωση παλλαϊκού δημοκρατικού μετώπου απέναντι στον νεοφιλελευθερισμό. Υπάρχει ιστορικό προηγούμενο στη Γαλλία. Το ιστορικό συνέδριο του Επινέ και η δημιουργία μετώπου απέναντι στην τότε ισχυρή Δεξιά».

Είναι φανερό ότι ο Τεμπονέρας καλεί σε συμπόρευση με το ΠΑΣΟΚ και σε ένα συνέδριο που θα βρει τον Ελληνα Μιτεράν για να ενώσει τη διασπασμένη Κεντροαριστερά και να την οδηγήσει στη νίκη στις επόμενες βουλευτικές εκλογές. Υπερβολικά φιλόδοξος στόχος, καθώς σήμερα τα κόμματα της αντιπολίτευσης τσακώνονται μεταξύ τους για τη δεύτερη θέση και όχι για το πώς θα ρίξουν τον Μητσοτάκη. Στο κείμενο του Τεμπονέρα διαπιστώνεται η ανάγκη να κλείσει ο «κύκλος της ήττας», αφού μετά τις αλλεπάλληλες ήττες στις βουλευτικές και αυτοδιοικητικές εκλογές για τον ΣΥΡΙΖΑ «τίθενται ζητήματα υπαρξιακά».

Κατά τον Τεμπονέρα και τους υπογράφοντες τη διακήρυξη, οι προτεινόμενες λύσεις από τις αντιμαχόμενες ομάδες του ΣΥΡΙΖΑ «οδηγούν είτε σε μια διάχυση του κόμματος σε “εκσυγχρονιστικά” αρχηγοκεντρικά πρότυπα, είτε σε ένα κόμμα διαμαρτυρίας, αντίστασης και περιχαράκωσης. Καμία τέτοια προοπτική δεν μπορεί να ευνοήσει τον ελληνικό λαό. Ο νέος ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να αφουγκραστεί την ανάγκη για ένα διαφορετικό μοντέλο του κόμματος».

Σε κάθε περίπτωση, το επόμενο δεκαπενθήμερο είναι ίσως το πλέον κρίσιμο για την ενότητα του ΣΥΡΙΖΑ. Αν ο Κασσελάκης επιμείνει στην επίδειξη αρχηγικής πυγμής και δεν υποχωρήσει από το αίτημα της διαγραφής των Βίτσα, Σκουρλέτη, Τζουμάκα, Φίλη, η Κεντρική Επιτροπή, εφόσον δεν αναβληθεί, θα είναι κόλαση. Τα όσα θα συμβούν θα είναι πρωτοφανή σε ένταση και αγριότητα. Και η διάσπαση θα επισημοποιηθεί.

Αν ο Κασσελάκης κάνει πίσω και δώσει συγχωροχάρτι, τότε αποδυναμώνεται. Θα είναι μάλιστα δύο φορές αποδυναμωμένος αν η πρότασή του δεν εγκριθεί, πράγμα πολύ πιθανό, από την Κεντρική Επιτροπή. Το σίγουρο είναι ότι ακόμη κι αν εγκριθεί, με οριακή πλειοψηφία, από την Κεντρική Επιτροπή, δεν θα επικυρωθεί από την Επιτροπή Δεοντολογίας με την πλειοψηφία των δύο τρίτων που απαιτείται…