Οι αναρχικοί εξελίσσονται σε κοινωνική μάστιγα και το χειρότερο είναι ότι αδιαφορούν για τους υπόλοιπους και θέλουν νεκρούς.
Το Κουκάκι, μια φιλήσυχη συνοικία της Αθήνας, μετατράπηκε το βράδυ του Σαββάτου σε πεδίο πολεμικών επιχειρήσεων.
Οι αποκαλούμενοι αντιεξουσιαστές που «διαχειρίζονται» καταλήψεις σε περιοχές της Αθήνας, επανακατέλαβαν το κτίριο της οδού Ματρόζου και με δολοφονική μανία εκσφενδόνιζαν τσιμεντόλιθους και άλλα βαριά υλικά σε βάρος των αστυνομικών δυνάμεων που εκλήθησαν να εκκενώσουν το χώρο.
Πρόκειται για έναν «ανόητο» όσο και επικίνδυνο πόλεμο μέσα στην πόλη που συντηρείται για δύο κυρίως λόγους. Ο πρώτος είναι ότι δεν υπάρχει ενιαίο μέτωπο του πολιτικού συστήματος κατά των καταληψιών στις οποίες διεισδύουν εγκληματικά στοιχεία.
Επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ η ανοχή στις διάφορες ομάδες μπαχαλάκιδων ήταν πρωτοφανής. Μέχρι και ταξί είχαν επιστρατεύσει για να μεταφέρουν μέλη ομάδων από τη Βουλή που είχαν εισχωρήσει στη Γενική Ασφάλεια. Χθες, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέλιος Πέτσας κάλεσε τον ΣΥΡΙΖΑ να πάρει θέση στις εγκληματικές επιθέσεις των μπαχαλάκιδων κατά των αστυνομικών στο Κουκάκι.
Ο δεύτερος λόγος είναι ότι έχει διαμορφωθεί ένα σύστημα ατιμωρησίας, που τελικώς λειτουργεί υπέρ της συνέχισης της παράνομης δράσης τους. Έχουμε δει κατ’ επανάληψη άτομα να συλλαμβάνονται επ’ αυτοφώρω και μετά από λίγα 24ωρα να απελευθερώνονται χωρίς να αποδίδεται ουσιαστικά δικαιοσύνη για τις πράξεις τους καθώς η εκδίκαση υποθέσεων παραπέμπεται για το απώτατο μέλλον.
Οι κάτοικοι περιοχών που έχουν μεταβληθεί σε γκέτο, όπως τα Εξάρχεια αλλά και το Κουκάκι, έχουν κυριολεκτικά απηυδήσει από την ανεξέλεγκτη βία έξω από τα σπίτια τους.
Επομένως, απαιτείται, πλέον, αποτελεσματικότητα ώστε να αντιμετωπιστούν όλα αυτά τα φαινόμενα που δυσφημούν την πόλη και θέτουν σε κίνδυνο ζωές και περιουσίες. Οι σκηνές που είδαμε χθες στην κατάληψη του Κουκακίου δεν παραπέμπουν σε αστυνομικό κράτος ή σε χούντες όπως με μεγάλη ευκολία έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ.
Η κυβέρνηση και η Ελληνική Αστυνομία πρέπει να διασφαλίσουν την εμπέδωση του αισθήματος ασφάλειας και της λειτουργίας του Κράτους Δικαίου. Σε αυτό το διακύβευμα δε χωρούν ούτε μισόλογα ούτε ολιγωρίες.
