Σε ένα «καθαρό, αγνό και άδολο» δημοψήφισμα με αποκλειστικό ερώτημα τις σχέσεις του ΚΙΝΑΛ στην μετά Γεννηματά εποχή με τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Α. Τσίπρα οδηγείται η εκλογική διαδικασία στο άλλοτε κραταιό ΠΑΣΟΚ, η εξέλιξη θεωρείται από όλες τις πλευρές αναπόφευκτη.
Του Χρήστου Υφαντή
Ενυπήρχε αυτός ο χαρακτήρας των εκλογών και στην πριν περίοδο πριν την εμφάνιση στο προσκήνιο του Γιώργου Παπανδρέου, αλλά σε ηπιότερο βαθμό, σε δεύτερη ή και τρίτη ανάγνωση, οι αρχικοί υποψήφιοι είχαν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, «διαβεβαιώσει» το εκλογικό σώμα για την αρνητική στάση τους απέναντι στην Κουμουνδούρου.
Η εμφάνιση στο προσκήνιο του τέως πρωθυπουργού και η υποψηφιότητα του, ο τρόπος και ο χρόνος που αυτή εκδηλώθηκε, η φρασεολογία της πρώτης δήλωσης με την οποία τη συνόδευσε και το παρασκήνιο της αγοράς διόγκωσαν σε ακραίο βαθμό την προοπτική μιας συνεργασίας ΚΙΝΑΛ –ΣΥΡΙΖΑ, στην γνωστή αντιδεξιά και «προοδευτική» βάση και έφεραν στο προσκήνιο τους φόβους για ένα γιαλατζί νέο αντιδεξιό μέτωπο, που θα προκύψει ως φάρσα και θα εξελιχθεί σε κωμωδία.
Ο Ανδρέας Λοβέρδος, ικανός στην περί της συγκυρίας αντίληψη, διέγνωσε πρώτος τη νέα συνθήκη και φρόντισε να διαχωρίσει ευθέως τη θέση του, εξέλιξη που τον τοποθετεί απέναντι σε όλους τους άλλους υποψηφίους, κυρίως στον Γιώργο Παπανδρέου, στην ουσία διαμορφώνει ένα δίπολο, τη μία άκρη του οποίου την διαχειρίζεται ο κ. Λοβέρδος και την άλλη όλη η υπόλοιπη παρέα.
Ο κ. Λοβέρδος ξεκαθάρισε πως δεν αλιεύει ψήφους σε μια αντιδεξιά φενάκη για την συγκρότηση της οποίας επελέγη ο κ. Παπανδρέου, βρίσκεται σε άλλο, εντελώς εκσυγχρονιστικό και καθαρά σοσιαλδημοκρατικό mood, δεν επιθυμεί να κατατάσσεται στην ίδια συνομοταξία με τους υπόλοιπους, του αρκεί να διαχειριστεί εκλογικά ένα πραγματικό και υπαρκτό μέτωπο, το αντί- ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο, που υφίσταται, λειτουργεί, παράγει πολιτική, παρεμβαίνει και ισχυροποιείται καθημερινά.
Τι θα του προσφέρει η επιλογή αυτή δεν είναι ακόμη πλήρως αποτυπωμένο, αλλά πολιτικά εμφανίζεται ήδη να κερδίζει σημαντικούς πόντους, η καθαρή και ειλικρινής στάση του απέναντι στην αξιωματική αντιπολίτευση και στον κ. Τσίπρα του προσθέτει κύρος και αναγνωσιμότητα, τον καθιστά πολιτικά «νοματαίο».
Όποιος από τους υπόλοιπους πέντε επιχειρήσει στην πορεία προς τις εκλογές να αναπτύξει μια αντί-ΣΥΡΙΖΑ ρητορική γνωρίζει ήδη πως θα βρεθεί να συγκρίνεται με τον κ. Λοβέρδο, η σύγκριση δεν είναι καθόλου ευνοϊκή, συνεπώς με μεγάλη δυσκολία οι άλλοι πέντε θα επιχειρήσουν μια ανάλογη κίνηση, θα χρειαστεί να μετρηθούν με τον νυν κάτοχο και η μέτρηση δεν είναι ασφαλής.
Στο άτυπο δίπολο που έχει ήδη σχηματιστεί ο Ανδρέας Λοβέρδος κατοχυρώνοντας πολιτικά τον ένα πόλο αφήνει στους πέντε να τσαλαβουτάνε στα απόνερα των αντιδεξιών και αντιμητσοτακικών ονειρώξεων της δεκαετίας του ογδόντα και του ενενήντα, περίοδοι που είναι μακρινό παρελθόν για τη χώρα και την κοινωνία και ουδείς συγκινείται πλέον στην ανάμνηση τους, πόσο μάλλον στην επίκληση τους, πέρα από μερικούς γραφικούς παλαιοπασόκους, που ζουν ακόμη με τις αναμνήσεις τους.
Εικάζεται, βάσιμα, πως πολύ σύντομα και οι υπόλοιποι πέντε υποψήφιοι θα κληθούν δημοσίως να καταθέσουν άποψη για το δημοψήφισμα που εξελίσσεται και για το πώς θα χειριστούν το μέγεθος ΣΥΡΙΖΑ, σε τι είδους σχέση μαζί του προσβλέπουν και έως ποιου σημείου είναι διατεθειμένοι να συγχρωτιστούν με τους νεοσταλινικούς της Κουμουνδούρου, τους υπερασπιστές του Κουφοντίνα, τους αρνητές κάθε εξέλιξης, τους μόνιμους απολογητές κάθε λαϊκισμού, τους εραστές των συνδικαλιστών νταβατζήδων.
Περίπτωση να αποφύγουν να λάβουν ξεκάθαρη θέση δεν υπάρχει, ο Ανδρέας Λοβέρδος εμφανίζεται έτοιμος καθημερινά να υπενθυμίζει την σαφή διαχωριστική βάση που ο ίδιος επέλεξε να θέσει, η κοινωνία ήδη έχει προεξοφλήσει την εξέλιξη αυτή, την έχει ασμένως αποδεχθεί και αναμένει διευκρινίσεις.
Δεν είναι καθόλου βέβαιο πως όλοι οι άλλοι υποψήφιοι (πλην Λοβέρδου) θα διαχειριστούν με την ίδια προθυμία την ανάγκη να στοιχηθούν σε μια καθαρή και ξάστερη θέση απέναντι στον κ. Τσίπρα. Η προοπτική να διαμορφωθεί μια ισχνή έστω κυβερνητική πλειοψηφία στις εκλογές με την απλή αναλογική είναι ελκυστική, όλοι επενδύουν στην βεβαιότητα πως ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είναι «καμένο χαρτί», η καρέκλα είναι πάντα αφροδισιακή.
Βέβαιο είναι πως όποιος αποφύγει συστηματικά να πάρει θέση για το πριν και το μετά μιας τέτοιας σχέσης θα δει πολλές πλάτες να γυρνάνε και πολλά χέρια να τον αποχαιρετούν.
Το κακό με τα δημοψηφίσματα είναι πως είναι διλημματικά απόλυτα, σκληρά και ανελέητα για όποιον απαντήσει λάθος. Δεύτερη ζωή δεν έχει …
